فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 3، شماره 1، بهار 89 ، شماره پی در پی 7

تحلیل چند نکته زبانی و فکری از مشخصه های سبکی سایه

صفحه (0 - 0)
احمد غنی‌پور ملکشاه،مرتضی محسنی،بهادر شاکری نسب
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
ابتهاج با شنیدن به شعر دست یافته است. این را خود در گفتگوهایش گفته است. او بشدّت به شاعران کلاسیک، تعلّق خاطر دارد. بگونهای که وقتی اشعار او را میخوانیم، در وهله نخست، خود را با شعر قرون گذشته مواجه میبینیم؛ امّا با یک طراوت و تازگی جدیدتر. و همین کهنگی و تازگی ناشی از قدرت و نبوغ، تشخّصی در اشعار سایه ایجاد میکند. این کهنگی و تازگی، ناشی از عوامل چندیست که میتوان در حوزه زبان و بیان، آنها را بررسی نمود. از طرفی، این شاعر در دغدغههای اجتماعی خویش بسیار از خودش میگوید. (سایه جان، سایه، خموش، من، ما) این شخصیّت کیست و چگونه میتوان آن را تحلیل کرد؟ بنظر میآید که میتوان سه منِ متفاوت برای شاعر لحاظ کرد. ما در این مقاله با یک نگاه سبکشناختی و توصیفی، نکاتی از زبان و افکار این شاعر را برگزیدیم و بررسی نمودیم.

کلمات کلیدی
سایه , زبان , اجتماع